در فرآیند تولید گرانول PVC، یکی از مشکلات مهم تشکیل حباب است که بر کیفیت محصول نهایی تأثیر منفی میگذارد. در دماهای بالا، PVC دچار (دیهیدروکلریناسیون) میشود که منجر به آزاد شدن گاز هیدروژن کلرید (HCl) میگردد. اگر این گاز بهموقع از فرآیند خارج نشود، میتواند در گرانول محبوس شده و حباب تشکیل دهد. علاوه بر HCl، سایر محصولات جانبی تجزیه PVC نیز ممکن است در تشکیل حبابها نقش داشته باشند ، مانند: تبخیر پلاستیسایزرها
پلاستیسایزرها موادی هستند که برای افزایش انعطافپذیری PVC استفاده میشوند. اگر این مواد فراریت بالا داشته باشند، در دماهای بالا تبخیر شده و گاز تولید میکنند. این گازها، در صورت عدم تخلیه مناسب، به حباب تبدیل میشوند و در ساختار گرانولها محبوس میمانند.
تأثیر حبابها بر کیفیت محصول:
حبابها به عنوان نقاط ضعف در ساختار گرانول PVC عمل کرده و باعث کاهش خواص مکانیکی محصول میشوند. این نقصها میتوانند به کاهش استحکام، چسبندگی، و مقاومت محصول در برابر ضربه، فشار و خمش منجر شوند. همچنین، وجود حبابها ظاهر محصول را نامناسب میکند و باعث کاهش شفافیت و زیبایی سطحی میشود.
راهکارهای پیشگیری از تشکیل حبابها :
1. انتخاب پلاستیسایزرهای با فراریت پایین
استفاده از پلاستیسایزرهایی که فراریت کمتر دارند، یک راهکار مؤثر برای کاهش تشکیل حباب است. این مواد در فرآیند تولید پایدارتر هستند.
2. کنترل دمای فرآیند:
تنظیم دقیق دما در مراحل اکستروژن یا تزریق PVC میتواند از تبخیر بیش از حد پلاستیسایزرها و تجزیه PVC جلوگیری کند. بهینهسازی دما، یکی از کلیدیترین اقدامات برای کاهش گازهای ناخواسته است.
3 . استفاده از پایدارکنندههای حرارتی:
این مواد با جلوگیری از تجزیه حرارتی PVC و جذب HCl، میتوانند به کاهش تشکیل حبابها کمک کنند. پایدارکنندهها از تولید گازهای جانبی و محبوس شدن آنها جلوگیری میکنند.
4. سیستمهای تخلیه گاز :
استفاده از سیستمهای کارآمد تخلیه گاز یا ایجاد خلاء در حین تولید، به خروج سریع گازهای تولیدشده کمک میکند و از حبس آنها در گرانولها جلوگیری میکند.
نتیجهگیری:
تشکیل حبابها در گرانول PVC بهطور عمده به دلیل تبخیر مواد فرار و تجزیه حرارتی PVC رخ میدهد. این حبابها تأثیر منفی بر خواص مکانیکی و ظاهری محصول دارند. برای پیشگیری از این مشکل، انتخاب مواد مناسب، کنترل دما، و استفاده از پایدارکنندهها و سیستمهای تخلیه گاز ضروری است.